Het is inmiddels ruim twee weken geleden, dat Kees naar ‘De Kattenhemel’ vertrok. En eigenlijk begint nu pas het verdriet wat af te nemen. Iedereen, ook onze andere katten, moet wennen aan de dagen zonder Kees. Jacky lijkt er weinig ‘last’ van te hebben, maar die is eigenlijk altijd weinig thuis. En als ‘ie thuiskomt, is dat vooral om te eten en even behaaglijk te luieren.
Davy daarentegen is een compleet ander verhaal… Zij is nog nooit zo vaak thuisgebleven. Voorheen was ook Davy lang op pad, maar nu blijft ze eigenlijk bij ons in de tuin. Ze slaapt veel op één van de tuinstoelen en als het te fris voor haar wordt, dan komt ze binnen en slaapt ze vrolijk verder. Of ze Kees nu mist, of dat ze het juist prettig vindt dat Kees er niet meer is, vinden we lastig in te schatten. Ikzelf neig naar dat laatste…
Boefie had in het begin toch ook wel moeite. Zij en Kees waren ’s nachts vaak samen beneden. Nu is dat niet meer. Boefie werd daar wat onrustiger van, maar is dat nu ook wel weer gewend.
Ikzelf had nog gedroomd over Kees. In mijn droom ging ik rond 7:00 ‘s ochtends naar beneden. Alle katten zaten op de tuintafel te wachten, tot ze naar binnen mochten om te eten. Ook Kees. Kees schudde al het zand van zich af. Ze zag er weer als nieuw uit en liet ook duidelijk merken dat ze er weer was… Zo uit haar graf geklauterd.
Toen ik ontwaakte uit die droom, had ik toch een lastige dag in het vooruitzicht…
Verder staan we nog steeds regelmatig stil, bij situaties waar Kees bij aanwezig zou zijn. Langzaamaan krijgt het verlies een plekje en denken we juist terug aan de mooie momenten met Kees.
Verder. Alles gaat weer verder…
Met lieve kattengroet,
Dale