Recentelijk schreef ik nog over het oog/oogkas van Jacky. Deze is nu volledig hersteld. Enkele dagen later, mistte er alweer een pluk vacht boven zijn andere oog, maar dat terzijde… Je leeft buiten of niet.
Helaas hebben we bij Kees ook wat ontdekt: een ‘bult’ onder haar linker oksel. En een flinke ook! In een eerder stadium voelden we al iets kleins, maar we dachten dat dat te maken had met een tepeltje. Kees scheen nergens last van te hebben en we besloten het een tijdje aan te kijken.
Afgelopen maandag, kwamen we thuis van een lang weekend weg. Het was heerlijk weer en in de middag pakten Floor en ik een biertje en gingen in de tuin zitten. Kees lag op de tuintafel. We proostten op het lekkere weer en de resterende dagen van onze vakantie. Geen vuiltje aan de lucht, zou je denken…
Kees ging op een moment rechtop zitten en ging zich likken rond haar oksel. Op de tafel een kleine vlek bloed. Floor keek naar Kees en leek een grote wond hij Kees te ontwaren! Ze schrok zich een hoedje en vroeg mij ook even te kijken. Nou, ik zag een flinke bult zonder vacht. Ik pakte een stuk keukenrol en depte het droog. Duidelijk dat het bloed van die plek kwam. De bult zat op de plek die ik eerder had gevoeld, maar was ontzettend gegroeid. We schrokken ervan. Het was 17:00 en we besloten de dierenarts te bellen. We konden er direct terecht, gelukkig.
Even later zaten we bij de dierenarts. Deze onderzocht Kees grondig. Uitkomst: hoogstwaarschijnlijk een tumor. We moesten even flink slikken….
Er werd even overlegd en we besloten eerst wat medicatie te gaan gebruiken, om te kijken of de bult/zwelling minder zou worden. Voor vandaag stond dan de vervolgafspraak en of deze medicatie geholpen had. Om 13:40 arriveerden we bij de dierenarts. In de wachtkamer zat een dame met een konijn in een doos. Zonder deksel, maar er zat maar weinig leven in dat konijn. Krijg dan altijd een beetje een naar gevoel…
De dame wordt naar binnen geroepen en een assistente neemt met ons even de gegevens van Kees door. De dame kwam na een minuut of 10 weer de wachtkamer binnen en de dierenarts(-en) wenste(-n) haar veel sterkte. De assistente keek ook nog even met een bedroefd gezicht in de doos en wenste haar ook heel veel sterkte. Slik.
Ja, nu waren wij aan de beurt. De bult is niet minder geworden. Floor en ik hebben van tevoren overlegd en wij kiezen voor kwaliteit van leven. De dierenarts heeft ons alle ‘plussen en minnen’ verteld, zodat we een goede keuze kunnen maken. Onze keuze gaat voor nu uit om de bult operatief te laten verwijderen, gezien Kees last krijgt met lopen. Verder ‘doet’ Kees het gewoon nog erg goed, maar goed in de gaten houden.
Kees verdient nog een flink aantal jaar te leven! We hopen dat die rotziekte haar niet definitief te pakken heeft.
Met lieve kattengroet,
Dale