Ik ga de deur uit: Kees gaat ‘op wacht’.
Ik kom thuis: Kees negeert me, loopt straal langs me heen, verontwaardigd, en na een minuut of 10 ploft ze op mijn schoot.
Ik moet opstaan: met veel moeite laat Kees zich van mijn schoot duwen.
Ik loop naar de keuken: Kees trekt een sprintje, springt op de eettafel en vraagt daar weer alle aandacht.
Ik loop terug naar de bank en ga zitten: Kees springt vanachter de bank op mijn schouder en dendert op mijn schoot. Plof.
Ik kom ‘s ochtends beneden, pak een bakkie koffie: Kees springt op schoot. Kan nog net bij mijn bakkie koffie, anders had ik niet eens fatsoenlijk wakker kunnen worden…
Oh ja, ik typ dit verhaal met Kees op schoot. Dank je, lieve Kees.
Wij wensen iedereen fijne feestdagen en tot volgend jaar!
Met lieve kattengroet,
Dale