Eerder heb ik het al over Boelie gehad: de kat die op vogeljacht ging, via de binnen tuintjes van de stad. Dat leverde een prachtig schouwspel op.
Maar daar bleef het niet bij.
Ik kwam een keer thuis uit mijn werk. Ik liep naar de keuken om wat drinken te pakken. Via het raam in de keuken, kon ik onze tuin in kijken en ik zag daar iets liggen op de stenen. Ik schrok een beetje, want het zag er vleesachtig uit. En best wel een groot stuk ook. Ik ben niet zo’n held, maar ik moest toch even kijken. Het bleek een flink stuk aangevreten biefstuk te zijn! Waar kwam dat nou weer vandaan??
In het begin van de avond hoorde ik de achterbuurvrouw hardop tegen zichzelf zeggen: ‘Nou ja zeg, waar is m’n biefstuk gebleven??’
Boelie had het geweest kunnen zijn, want hij kon makkelijk de keuken binnenglippen, als de achterbuurvrouw het raampje open liet.. Het duurde niet lang voordat die bevestiging kwam…
Enkele dagen later. Ik stond in de slaapkamer en kon zo de keuken van de achterbuurvrouw bekijken. Het achterraam stond open en ik zag een pak boter op het aanrecht liggen. Niet zo interessant, maar daar kwam Boelie toevallig aanlopen! Via een muurtje kon hij zo de woning inspringen, sprong op het aanrecht en maakte zo het pak boter buit. Het pak boter was uiteraard te zwaar om mee te zeulen onze tuin in. Boelie nam een paar flinke likken eruit en z’n nagels stonden erin. Toen vond Boelie het welletjes en ging er vandoor. Ik heb de achterbuurvrouw niet gehoord…
Tja, Boelie was me er eentje….
Met lieve kattengroet,
Dale