Twee van onze vier katten zijn nou niet echt fors te noemen: Davy en haar dochter Boefie. En dat zie je vooral in de zomermaanden, als ze hun dikke vacht verliezen. Je vraagt je dan soms weleens af wat er van ze overblijft. Niet veel, denk je dan al snel.
Wat ook telkens weer terugkomt rond de herfst/winter, is de herinnering aan Norie. Enkele dagen heeft zij toen, dood, in het ijskoude water gelegen. Een zeer trieste herinnering en we missen haar nog steeds.
Nu de herfst weer volop aanwezig is, komen de katten ook weer veel vaker in huis. Kaarsjes en kachel aan, zij het op een laag maar behaaglijk ‘pitje’: de katten vinden weer snel hun behaaglijke plekjes en ondertussen zie je de katten weer ‘dikker’ worden. De wintervacht lijkt bijna voltooid. Vooral bij Davy valt dat op. Een echt bolletje wol, maar ze ziet er soms ook ‘rechthoekig’ uit. Onze ‘vierkante kat’ noemen we haar ook weleens. Hmmm, ‘bolletje wol, rechthoekig, vierkant’… Klinkt wat vaag, maar goed. Het is een bijzonder koddig gezicht, maar ook lastig uit te leggen. Je ‘moet’ het zien. Misschien zal ik er eens een goede foto van proberen te maken.
Benieuwd hoe ze zich weer allemaal verder door de winter slaan. Ik verwacht zoals altijd: het personeel staat in dienst van…
Met lieve kattengroet,
Dale