Svennie vond het wel ‘prettig’, zo’n leven op zolder en af en toe schuilend achter de wasmachine. Met het oog op enkele warme dagen die in aantocht waren, wilden we haar toch graag naar beneden krijgen. De zolder is altijd een erg warme plek en allesbehalve comfortabel. Een eenvoudige oplossing om dit te doen slagen is: De Stofzuiger.
De zolder ligt vol met haren van Svennie. Duidelijk dat ze haar wintervacht nog niet kwijt was. De Stofzuiger deed z’n werk en Svennie vloog de trap af, naar beneden. Beneden had ik al enkele schuilmogelijkheden afgesloten, alleen onder de bank liet ik die mogelijkheid bestaan. En daar bleef ze dan ook lekker onder. Aangezien wij een vloer van siergrind hebben, ligt ze daar heerlijk koel. De gehele dag bleef ze ook onder de bank. Af en toe ging één van ons op de grond liggen, om contact te maken met Svennie. Svennie gaf dan voorzichtig een koppie, maar bleef verder in haar ‘schuilhol’. Ook hier weer was de nacht haar moment: iedereen in bed en het hele domein voor haarzelf. In de ochtend konden we concluderen dat ze gegeten en gedronken had, aangezien ze de enige poes was in huis. De anderen waren buiten. Ondertussen ontwaarde ik ‘witte pootjes’ her en der door de woning. Afkomstig van het kattengrit uit de kattenbak.
Zo langzamerhand kruipt Svennie steeds meer uit haar schulp, maar ze doet het volledig op haar manier en op haar tempo. En gelijk heeft deze dame!
Volgende keer meer!
Met lieve kattengroet,
Dale