Afgelopen dinsdagavond kwam ik thuis uit mijn werk. Het thuisfront had mij eerder al op de hoogte gebracht, dat Jacky een nogal ‘dik oog’ had. Ik kon me dus een beetje voorbereiden op wat ik zou aan gaan treffen.
Ik loop naar binnen en Jacky ligt op een stoel bij de eettafel. Ik zie inderdaad een ‘dik oog’. Er sijpelt bloed uit zijn oog en ook helder vocht loopt er later uit. Ik probeer het voorzichtig weg te deppen. Mondjesmaat staat Jacky dit toe. Ik laat ‘m maar weer snel met rust. Later op de avond wil Jacky toch wel heel graag naar buiten. Een afspraak maken bij de dierenarts ligt in het verschiet, dus hopen maar dat Jacky de volgende ochtend weer thuiskomt.
De volgende ochtend word ik gewekt door Floor: Jacky is thuis, maar zijn oog ziet er verschrikkelijk uit, vertelt ze me. Floor was hevig geschrokken. Later in de ochtend ging ik uit bed om een afspraak te maken bij de dierenarts. Deze dames van De Dierenkliniek te Hoorn, zijn bijzonder vakkundig en zeer betrokken. Ik kijk eerst naar Jacky en ik schrik me een hoedje: z’n oog is niet meer te zien en zijn onderste en bovenste ooglid zijn zó verschrikkelijk opgezwollen, dat het binnenste naar buiten komt…
Een afspraak met de dierenarts is snel gemaakt. Om 15:00 kunnen we terecht. Zonder enig probleem klautert Jacky in de kattenmand en kunnen we naar de dierenarts. Zoals altijd ben ik te vroeg, maar we worden snel geholpen. Ook de dierenartsen schrikken zich een hoedje van wat ze zien. Er wordt gedacht aan een ontsteking, maar deze kon nog niet ‘uitgeknepen’ worden, want het was nog niet ‘rijp’ genoeg. We krijgen wat medicijnen mee en we maken een afspraak voor vrijdag. Even kijken of het in die drie dagen verbetert.
We zijn op vrijdag aanbelandt, maar er is geen sprake van enige, zichtbare verbetering bij Jacky. Wel bijzonder, want Jacky vervolgt zijn dagelijkse bezigheden alsof hij nergens last van heeft. Afijn, de gang naar de dierenarts is inmiddels weer gevonden. Besloten wordt om een minuscuul sneetje te maken, maar dit heeft niet het gewenste effect. Het lijkt, achteraf gezien, niet ontstoken. De volgende optie is, om Jacky onder narcose te brengen om wat ‘dieper’ te kunnen onderzoeken. De dierenarts zal ons later op de dag bellen hoe het gegaan is. Voelt altijd vervelend om een dier achter te laten.
Om 15:20 word ik gebeld: ze kunnen niets vinden, maar willen Jacky tot rond 18:30 observeren en oogdruppels elk uur toedienen. Dit ook omdat het weekend voor de deur staat en ze het heel vervelend vinden, als Jacky zo onzeker het weekend in gaat. Ik ga hiermee akkoord en bel mijn werk of ik later kan beginnen. Gelukkig is dat geen enkel probleem.
Om 18:30 halen we Jacky op. De dierenarts geeft ons een samenvatting van wat ze gedaan hebben en hoe het verder met Jacky gaat. Jacky schijnt ook zeer geprikkelde darmen te hebben, getuige de diarre die hij daar liet stromen. Omdat Jacky eigenlijk altijd op pad is, hebben wij thuis geen inzicht, in hoe zijn ontlasting en dergelijke is. Wel waren zijn scheetjes, een duidelijk signaal om het huis te luchten. Of om je visite duidelijk te maken, dat het tijd was om naar huis te gaan. Ik dank Jacky nog dagelijks voor die momenten.
De dierenarts geeft ons een ‘pasta’ mee om zijn diarree mee te lijf te gaan, de antibiotica kuur moeten we afmaken, we krijgen oogdruppels mee én Jacky krijgt een injectie om ook van binnenuit de boel te bestrijden. Daarnaast nog een pijnstiller. Het weekend staat voor de deur, dus we moeten nergens naast hoeven grijpen. We maken een afspraak voor de maandag, om weer even samen te checken hoe het met Jacky gaat. Gelukkig is de situatie enorm verbeterd sinds zaterdag!
Vanaf zaterdagavond konden we weer iets zien van zijn oog. Vanaf zondag nog iets meer. De zwelling is minimaal met de helft verminderd. Het zorgt ervoor dat we vandaag, maandag 11 april, met vertrouwen naar de dierenarts gaan.
Inmiddels lijken we wel kind aan huis, bij de dierenarts. Jacky staat al snel weer op ‘de tafel’ en de dames inspecteren Jacky grondig. Ze zijn blij dat het zo verbeterd is. Nog niet genoeg, maar het lijkt duidelijk de goede kant op te gaan. We denken dat Jacky ergens een flinke tik van heeft gehad. Het welbekende boksersoog. Aanstaande vrijdag een telefonisch overleg.
Hoewel het allemaal, relatief gezien, niet zo ernstig leek, was het toch wel behoorlijk heftig. We willen onze dank uitspreken aan Dierenkliniek Hoorn voor hun inzet en enorme betrokkenheid! Ontzettend blij zijn wij met jullie.
Met lieve kattengroet,
Dale