We hebben luxaflex als gordijnen in de slaapkamer. Deze laten net een beetje licht door. Als ik naar bed ga, dan ligt Davy vaak op ‘mijn’ kant. Doordat het licht zwak de kamer binnen schijnt, zie ik vaak het snoetje van Davy en dat ze naar me kijkt. Omdat het stil is, hoor ik haar knorren en prakken. Ik ga dan heel voorzichtig liggen zodat ik niet bovenop haar ga liggen. Als ik dan eenmaal lig, komt ze gracieus naar me toe lopen en laat ze me duidelijk merken dat ze geaaid wil worden. Ik lig dan al niet echt comfortabel, maar ‘moet’ haar dan ook nog gaan aaien. Tja, ben ook maar personeel. Het licht dat naar binnen schijnt valt op haar snoetje en ik zie en hoor dat ze geniet. Na zo’n minuut of tien vind ze het wel weer mooi geweest en maakt ze aanstalten om te gaan liggen.
Ik probeer me ook comfortabel te positioneren, want die katten pakken altijd de ‘handigste’ plek, en net als ik lekker lig hoor ik gekrab aan de slaapkamerdeur….. Davy dus… Ze wil naar beneden. Dus ik in mijn onderbroek mee naar beneden. Oh, ze wil ook nog naar buiten! Sleutels uit de woonkamer pakken en weer naar de voordeur lopen. Koud en de wind slaat een beetje regen naar binnen.
Davy springt het duister in en ik kan nu EINDELIJK gaan slapen…
Met lieve kattengroet,
Dale